De eerste 'werkweek'

Lieve allemaal,

Onze ‘werkweek’ is inmiddels voorbij. Hij stond vooral in het teken van wachten, heel erg veel wachten. Vandaag hadden we een afspraak met degene die ons vanuit de organisatie begeleid. Om 10 uur vanochtend hadden we afgesproken. Het kwam met bakken uit de hemel dus onze buurman was zo lief om ons met de auto te brengen. In de auto vertelde hij dat veel kinderen niet naar school gaan als het regent. Dit omdat ze dan nat worden en de meeste wegen in modder veranderen. Eenmaal bij CEDRES aangekomen was de man met wie we een afspraak hadden er niet. We hebben 2 uur zitten wachten en toen waren we er klaar mee. Precies op het moment dat we wilden gaan liep hij het gebouw binnen. Zucht…

We hebben deze week ook een college gevolgd van een dove docent. Heel bijzonder. Hij kan wel praten en dit is goed te verstaan op het moment dat je gewend bent aan zijn accent. Tijdens dit college zit er een soort klassen assistent bij die waar nodig dingen in gebarentaal tegen hem zegt. De studenten krijgen ook les in gebarentaal en wij hebben inmiddels ook al aardig wat geleerd. We kunnen het alfabet, tellen, de dagen van de week en nog wat standaarddingen als vragen hoe iemand heet. Dit is handig op het moment dat wij met mensen die doof zijn willen communiceren.

We hebben deze week ook veel bij het zwembad op de campus gezeten. Het universiteitsterrein is erg groot. Zo groot dat er bussen rondrijden om je van de ene naar de andere plek te brengen. We hebben met de baas van het zwembad een mooie prijs kunnen afspreken zodat we de komende 12 weken onbeperkt kunnen zwemmen. Elke dag is het rond de 30 graden. Dan is het erg lekker om af te kunnen koelen in het zwembad.

In het onderhandelen bij de etenskraampjes worden we steeds beter. Soms zijn ze inderdaad bereid om te zakken voor deze obroni’s (blanken), maar soms blijven ze heel stellig bij hun prijs. Afgelopen week kochten we een courgette dachten we, dit bleek een komkommer. Ditzelfde gebeurde met een limoen. Dit bleek een soort mandarijn/sinaasappel te zijn.

Het is hier om 6 uur ’s avonds pikdonker en er is weinig straatverlichting. Dit zorgt ervoor dat we ons in het donker nog niet erg op ons gemak voelen en daarom zorgen we dat we voor het donker thuis zijn. Inmiddels hebben we ook noedels ontdekt (weliswaar van die kant en klare uit een zakje, maar toch erg lekker) en ook spaghetti hebben we gegeten. Erg vreemd om niet even een lekkere bloemkool of aubergine te kunnen kopen, maar langzaamaan bedenken we weer nieuwe gerechten.

Als het goed is gaan we zaterdag naar de grootste markt van West-Afrika hier in Kumasi. We mogen hier niet zelf naartoe omdat deze zo groot is dat er mensen verdwaald raken. Zondag willen we graag een kerkdienst meemaken, omdat bijna iedereen hier op zondag naar de kerk gaat.

Liefs!