Sightseeing

Lieve allemaal,

Zaterdag stond in het teken van sightseeing. Om 9 uur werden we door onze vrienden Joe en Joe opgehaald met de auto en zijn we eerst naar de geboorteplaats van Joe, Mampong, geweest. Tijdens deze autorit gingen we flink de bergen in en dit zorgde voor een mooi uitzicht. Deze stad was een stuk primitiever dan dat we hier in Kumasi gewend zijn. De kinderen liepen in vieze kleren en de wegen waren erg slecht.

Vervolgens zijn we doorgereden naar een school voor dove kinderen. Deze school bestond 40 jaar en wij waren uitgenodigd door een leraar van CEDRES (Centre for disability and rehabilitation studies), waar wij ons onderzoek doen, om langs te komen. Het was een groot feest met lekker eten en een soort vrijmarkt. Alle docenten en leerlingen droegen mooie kleding die speciaal gemaakt was voor het 40-jarig bestaan van de school. Hier hebben we ook een ouder Nederlands echtpaar ontmoet die aangesloten zijn bij een organisatie in Nederland die veel doet aan ontwikkelingshulp. Zij begrepen heel goed dat alleen geld geven geen zin heeft. Hetgeen dat je voor een ontwikkelingsland wil doen, moet duurzaam zijn. Wat zij veel doen is het geven van geld zodat er schoolgebouwen gebouwd kunnen worden. Ze gaan zelf controleren of het geld op de goede manier gebruikt is. Op dit moment zijn ze bezig met het opzetten van een nieuw project. De school is van basis- tot middelbare school, maar de leerlingen hebben aangegeven dat ze graag een plek willen waar ze verder kunnen leren. Er wordt op dit moment een soort Mbo-school opgestart waar deze kinderen kunnen leren om voor zichzelf een klein bedrijfje te beginnen. Deze school is vlak bij ons en gaan we zeker een keer bezoeken.

Hierna zijn we doorgereden naar een aantal bezienswaardigheden van Kumasi. We begonnen bij het Ashanti Sword geweest. Het verhaal gaat dat een Ashanti koning dit zwaard 322 jaar geleden in de grond heeft gestoken en dat er tot nu toe niemand is geweest die het lukte dit zwaard uit de grond te rekken, zelfs de bokser Mohammed Ali niet. Dit zwaard staat midden in het ziekenhuis. Voordat ze begonnen aan de bouw van het ziekenhuis waren ze het zwaard kwijt. Ze wisten dat het ergens in Kumasi moest liggen, maar niet meer precies waar. Tijdens de bouw van het ziekenhuis kwamen ze het zwaard weer tegen. Toen de koning het zwaard in de grond stak zei hij dat de mensen naar het zwaard zouden komen voor medische hulp. Et voilà, het zwaard lag precies op de plek waar mensen komen voor medische hulp.

Na het zwaard zijn we naar een klein museum geweest dat volledig in het teken stond van de geschiedenis van de koningen van Ashanti Region (de provincie van Ghana waar onder andere Kumasi ligt). Bij een museum hier betaal je entreegeld en gaat er iemand met je mee om kort alles toe te lichten en aan wie je eventueel vragen kan stellen. We zouden ook nog naar het grote paleis gaan, maar hier was geen tijd voor dus dit komt later.

Toen kwam de grote shock van de dag: de dierentuin. Ik had me van te voren al bedacht dat dit niet zou lijken op de dierentuinen zoals we die in Nederland kennen, maar het was erger dan ik had verwacht. De dieren die er zaten hadden erg kleine hokken. Zo was er een hok waar maar één olifant stond. Olifanten zijn groepsdieren en worden doodongelukkig in hun eentje. De apen hier waren zo afgericht dat ze een trucje deden voordat je ze een banaan kon voeren. Ik vond dit vreselijk om te zien. We hoorden van een dierenverzorger dat de dieren maar twee keer per eten krijgen… Het was erg heftig om te zien en ik was blij toen we weer naar huis gingen.

Ook nu is het weer belangrijk om dingen te relativeren. Zij zullen nog nooit een andere dierentuin gezien hebben en doen er misschien alles aan om zo goed mogelijk voor de dieren te zorgen.

Al met al was het weer een indrukwekkende dag hier in Kumasi.

Liefs!