Naar de kerk

Lieve allemaal,

Afgelopen zondag zijn we samen met een docent die ons begeleid bij ons onderzoek naar zijn kerk geweest. Een groot deel van de Ghanese bevolking is Christelijk dus op zondag gaat iedereen hier meestal naar de kerk. Mannen, vrouwen en kinderen trekken hun mooiste kleding aan en zijn vaak van 9 uur tot een uur of 12 in de kerk te vinden. Wat opvallend was was dat verl vrouwen ook hun haar hadden bedekt met een soort hoofddoek. 

Toen we de kerk binnen kwamen waren er al veel mensen en werd er gezongen. Ergens had ik het beeld voor me dat een groot deel van de dienst bestond uit zingen en dansen. Niet zo stijf als bij ons, maar veel vrolijker. Helaas was dit bij ons dit keer niet het geval. In het begin was het wel vrolijk. We liepen in een soort polonaise door de kerk en er werd gezongen, maar vervolgens ging het over in een dienst zoals wij dat ook gewend zijn. Er was een priester die gebeden en verhalen vertelde en tussendoor werden er Bijbelse liederen gezongen. Halverwege de dienst ging iedereen in groepjes bij elkaar zitten en werd er een stuk uit de Bijbel behandeld. Een deel van de dienst ging in het Engels en een deel in het Twi. Wanneer er in het Engels werd gesproken was dit soms moeilijk te verstaan. Hier in Ghana wordt er heel anders Engels gesproken dan wij gewend zijn dus we moeten nog steeds wennen aan het accent. 

De kerk bestond uit twee verdiepingen. Beneden was een dienst voor de kinderen en boven voor volwassenen. In deze kerk stond geen orgel zoals wij gewend zijn. Er stond wel een keyboard waar het orgelgeluid uit kwam. Ook stond er een drumstel en waren er mensen die met een tamboerijn geluid maakten. Ook vond ik de kerk erg somber. Bij ons zijn veel kerken versierd met beelden en afbeeldingen, ze zijn erg hoog en hebben vaak mooie glas in lood ramen. Deze kerk had helemaal geen ramen, zoals veel gebouwen hier niet hebben, en ook stonden er geen beelden en hing er een enkele afbeelding van Jezus. Er hingen wat doeken als decoratie en er stond een klein altaar. 

In Nederland ga ik nooit naar de kerk en ben ik niet gelovig opgevoed. Toch begreep ik hier wel waarom mensen geloven. We werden gelijk in de gemeenschap opgenomen en we voelden ons er erg welkom. Vaak vragen mensen aan ons of wij geloven. Ze vinden het allemaal erg gek dat we dit niet doen en vragen zich altijd af hoe wij dan leven en aan welke regels we ons dan houden. Iedereen wil ons graag meenemen naar zijn of haar kerk, maar voor ons was dit genoeg. Het was bijzonder om mee te maken, maar deze ene keer was genoeg. 

Liefs!